Βρούχας – Φάρος Αφορεσμένου

Από το χωριό Βρούχας οδηγάμε κατηφορικά σε στενο τσιμεντόδρομο στην αρχή ανάμεσα από καλλιεργημένα χωράφια, απολαμβάνοντας την εντυπωσιακή θέα προς τη θάλασσα. ΄Οσο πλησιάζουμε προς την βόρεια ακτογραμμή το τοπίο αλλάζει και τα λιόφυτα αραιώνουν παραχωρώντας τη θέση τους σε άγονες, ακαλλιέργητες εκτάσεις, με χαμηλούς θάμνους χτυπημένοι από τα συνεχή μελτέμια. Στα μέσα της διαδρομής περνάμε δίπλα από το εκκλησάκι του Αγίου Αρτέμιου και 2 χλμ παρακάτω συναντάμε τον παραλιακό χωματόδρομο προς την θάλασσα και περνάμε πάνω από τις βραχώδης ακτές του Αγίου Διονυσίου, ένα ακόμη εκκλησάκι, έρημες και αφημένες ακτές στην μανία των κυμάτων.

Στρίβουμε ανατολικά (δεξιά) και συνεχίζουμε στον βατό χωματόδρομο για άλλο 1 χλμ μέχρι που ο δρόμος σταματάει και από το σημείο αυτό συνεχίζει ευδιάκριτο και εύκολο μονοπάτι αφού καλούμαστε να περπατήσουμε παράλληλα με τις ακτές και χωρίς υψομετιρκές εναλλαγές.Η άγρια ομορφιά του τοπίου εντυπωσιάζει, καθώς έχουμε από τα δεξιά μας γκρίζα γυμνά βράχια που η αλμύρα και ο αέρας έχουν σμιλέψει σε αλλόκοτα σχήματα και από τα αριστερά μας το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.

Συνεχίζουμε πάντα παραλιακά και από μακριά διακρίνουμε τον παλιό φάρο, χτισμένο πάνω στο ακρωτήρι του Αϊ Γιάννη, και πολύ σύντομα βρισκόμαστε εκεί αφού οι αποστάσεις είναι μικρές και καλύπτονται γρήγορα. Λίγο πιο πριν, περίπου 1χλμ πριν τον φάρο διακρίνουμε πάνω στην κορυφή του βράχου ένα ερειπωμένο πύργο, απομεινάρι της ενετοκρατίας.

Μετά τον φάρο συνεχίζουμε στο θεαματικό, στενό και απόκρημνο μονοπάτι που τραβερσάρει το ακρωτήριο του Αγίου Ιωάννη που ξεδιπλώνεται αρκετά μέτρα πάνω από την ήρεμη θάλασσα όπου αμέσως μετά περνάμε πάνω από τον μικρό απάνεμο κόλπο της “Χωματίστρας”, καταφύγιο των ψαράδων της περιοχής. Στη λοφοπλαγιά, πάνω από το μονοπάτι, υπάρχουν μεγάλοι βράχοι, αρκετά ψηλότερα από το επίπεδο της θάλασσας, σκεπασμένοι με απολιθωμένα όστρακα, μαρτυρώντας ένα μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο και ένα εντελώς διαφορετικό ανάγλυφο της περιοχής.

Από μακριά αντικρίζουμε τις πανύψηλες ανεμογεννήτριες να ξεπροβάλλουν αταίριαστα πάνω στη κορυφογραμμή. Η ανηφορική πλέον πορεία δυσκολεύει τα βήματα μας καλύπτοντας υψομετρική διαφορά 240μ σε απόσταση περίπου 1,5 χλμ και βαδίζουμε πάντα πάνω στο μονοπάτι που τρέχει παράλληλα στον χωματόδρομο προς το μικρό πλάτωμα που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της περιοχής. Περνάμε κοντά από το γερμανικό πολυβολείο και τα ανοικτά τούνελ που μπορεί κάποιος να περιεργαστεί και είναι θλιβερά κατάλοιπα από τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο και φτάνουμε στο αιολικό πάρκο του Αγίου Ιωάννη.