Ατζιλακόδασος από το Βραχάσι

Η συνηθησμένη πορεία για το Ατζιλακόδασος ξεκινάει από την τοποθεσία Χαμόπρινα, περίπου 4,5 χλμ νότια απο το κέντρο των Μαλλίων πάνω στον δρόμο προς Κράσι. Επίσης πολύ γνωστό είναι και το μονοπάτι που ξεκινάει λίγο ανατολικότερα από το Κράσι που μετά απο καμιά ώρα συναντιώνται τα δύο μονοπάτια ώστε με επιπλέον μισή ώρα πεζοπορίας να βρεθούμε μέσα στο δυτικό κομμάτι του δάσους. Εμείς επιλέξαμε να επισκεφτούμε το ανατολικό μέρος του δάσους από την πλευρά του Βραχασίου που είναι και το πιό πυκνό και λιγότερο επισκέψιμο λόγω πλήρης έλλειψης μονοπατιού μέσα στις πυκνές συστάδες των δέντρων.
Περπατίσαμε αυτοσχεδιάζοντας την πορεία μας και απολαμβάνοντας την μοναδική ομορφία του πιό ανέγγιχτου τμήματος του δάσους. Μπορείτε να παρακολουθήσετε την πορεία μας από τον χάρτη που παραθέτουμε.

Το Αζιλακόδασος βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της οροσειράς της Δίκτης, στους πρόποδες της Σελένας και είναι από τα ελάχιστα δάση που υπάρχουν στην περιοχή της Μεσογείου. ΄Εχει έκταση περίπου 2.000 στρέμματα και είναι κατάφυτο από πανύψηλα δέντρα του γένους Quercusilex, ένα σπάνιο δέντρο μεταξύ βελανιδιάς και πρίνου, που συναντάται στα ορεινά της Κρήτης και κάποιων νησιών του Αιγαίου. Η κρητική ονομασία του δέντρου είναι ‘Αζίλακας’, ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα ονομάζεται Αριά ή Άριος Δρυς. Στην Κρήτη, εκτός από την περιοχή του Βραχασίου, πληθυσμοί αζιλάκων συναντώνται στο δάσος του Ρούβα και στην Γεωργιούπολη. Στην υπόλοιπη Ελλάδα δάσος με αζιλακόδενδρα υπάρχει στην Ικαρία (δάσος Ράντη) και σε μικρότερους αριθμούς σε άλλα νησιά του Αιγαίου.

Είναι ανθεκτικό σε ακραίες συνθήκες, με εξαιρετική προσαρμογή στις οικολογικές συνθήκες της Μεσογείου και φυτρώνει σε φαράγγια και στις όχθες ποταμών και ρυακιών. Ο Αζίλακας είναι αειθαλές δέντρο που φτάνει μέχρι τα 25 μ. με λείο φλοιό και ωοειδή, λογχοειδή φύλλα, με ελαφρά οδοντωτές άκρες. Τα βελανίδια του είναι πικρά, με χνουδωτά λέπια και χρησιμοποιούνται για χοιροτροφή. Το ξύλο του είναι ιδιαίτερα σκληρό και ανθεκτικό και στην αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή πλοίων και σπιτιών.

Οσο προχωρούμε τα δέντρα γίνονται όλο και περισσότερα και μετά από πορεία συνολικά μιας ώρας βρισκόμαστε μέσα στο δάσος, περιτριγυρισμένοι από πανύψηλα, φουντωτά δέντρα.

Διασχίζουμε το Αζιλακόδασος απολαμβάνοντας την διαδρομή, παρότι η θέα προς την βόρεια ακτογραμμή της Κρήτης είναι περιορισμένη λόγω νοτιων ανέμων και της υψηλής υγρασίας στον αέρα. ΄Οταν η ορατότητα είναι καλή διακρίνονται ανάμεσα από τα δέντρα η Χερσόνησος, τα Μάλλια, το Σίσι και η Μίλατος. Απολαμβάνουμε την μοναδική ομορφιά του δάσους, περπατώντας κάτω από τους αζίλακες. Ο χειμώνας έχει κάνει αισθητή την παρουσία του μέσα στο δάσος με την έντονη υγρασία και την μυρωδιά από το βρεγμένο χώμα, τις σταγόνες πάνω στα φύλλα και τα καταπράσινα βρύα, που καλύπτουν σαν απαλό βελούδο τους κορμούς των δέντρων και τα βράχια.

Κάνουμε στάση κάτω από πανύψηλα δέντρα για ξεκούραση και για να αποτυπώσουμε στην μνήμη μας τις μοναδικές όμορφες εικόνες που προσφέρει η ορεινή λασιθιώτικη φύση.